Buiten zijn. In de natuur. Voor mij zo vanzelfsprekend. Gewoon. Natuurlijk. Ik word er blij van. Voel me er prettig door. Krijg nieuwe inspiratie. Mijn energie gaat ervan stromen. Creativiteit krijgt vrij spel. Als kind was ik al veel buiten te vinden. Gewoon omdat het me goed deed. Ik me er lekker bij voelde.
Stress
Tegenwoordig zijn er wetenschappers nodig om mensen ervan te overtuigen dat het goed voor je is om buiten in de natuur te zijn. Door alle stres, volle agenda’s, druk van buitenaf, prikkels in de maatschappij en het vele beeldschermgebruik komen we steeds verder van de natuur te staan. We vervreemden ervan. Weten niet meer van nature wat het met ons doet en waar de natuur voor dient. Tot het moment dat we overspannen raken, om ons heen zien dat we de manier van leven zoals die nu is, niet goed meer vol houden. Er moet iets veranderen. Maar wat?
Wetenschappelijk onderzoek
En dan komt er een wetenschapper. En die vertelt ons over zijn onderzoek. Wat het effect van de natuur op ons mensen is. Positief. En dat we dus weer meer naar buiten moeten gaan. De natuur in. Onze hersenen reageren er positief op, maken stoffen aan waardoor we lekkerder in ons vel gaan zitten. Dit is ‘bewezen’. Door wetenschappelijk onderzoek bevestigd.
En dan denk ik… Hoe is het mogelijk. Dat we de wetenschap nodig hebben om hier achter te komen. Waar is de tijd dat we dichtbij de natuur leefden? Dat we één waren met de natuur. Dat we haar nut zagen. Dat we niet beter wisten dan dat de natuur er is voor ons en dat wij er zijn voor de natuur.
Voor mij zo vanzelfsprekend. Ik heb geen jarenlang wetenschappelijk onderzoek nodig om te weten dat ik me goed voel in de natuur. Dat het een positieve uitwerking heeft als je na een dag ‘verplicht’ binnen zitten, de frisse lucht in gaat. Beweegt. Herboren kom je terug. Vol nieuwe energie.
Natuur beleven via de computer
Het is bij mij gewoonweg met de paplepel ingegoten. Ik weet niet beter. Maar blijkbaar geldt dat niet voor iedereen. En moeten we nu het wiel weer opnieuw uitvinden. Ontwikkelen we computerspelletjes op de smartphone om jongelui weer naar buiten te krijgen. Installeren we apps met vogelgeluiden of plantennamen om volwassenen naar buiten te lokken.
Soms denk ik wel eens, het moet niet gekker worden. We komen via de computer in contact met de natuur. Maar het zij zo. Laten we de gegevens van de onderzoeken van harte tot ons nemen, voorleggen aan iedereen die het zo goed kan gebruiken. Dit is blijkbaar nu de weg.
Met de paplepel
Natuur integreren in schoolprogramma’s, kinderopvang, groene schoolpleinen aanleggen, en niet te vergeten activiteiten voor volwassenen organiseren. Zodat ook zij geprikkeld worden en met hun kinderen het bos in gaan. Want laten we wel wezen. Als je de natuur met de paplepel ingegoten krijgt, wordt deze vanzelfsprekend. En zal deze altijd wel weer ergens blijven opduiken in je verdere leven.
Natuur is goed voor ons! Vanzelfsprekend of niet.