door janneke | jul 5, 2021 | A |
Teer, kwetsbaar, fragiel, zit hij daar in het gras. Zojuist gedroogd met een stukje keukenpapier. Nadat we hem vonden in een emmer met laagje water. De veertjes aan elkaar geplakt. De pootjes nog dunner dan luciferstokjes. Het bekje gaat open als je met je vinger...
door janneke | mei 6, 2021 | B |
Daar staat ze. Op de vensterbank. Omringd door haar nageslacht. Steeds geler wordt ze. Haar kern is al weg. Afstervend. Een natuurlijk proces; je komt en je gaat. In de hoop dat je je voort hebt kunnen planten. En je genen zich verspreiden over de wereld. Souvenir...
door janneke | jan 31, 2021 | A |
Ken je dat gevoel? Het vriest dat het kraakt. De zon staat aan een blauwe hemel. Het is helder en fris weer. Je pakt je schaatsen uit de kast. Kleed je warm aan, laag over laag. Muts op. Handschoenen aan. En gaan. Een bevroren vennetje in de buurt. En je schaatst....
door janneke | jan 1, 2021 | A |
Plots komen er een paar zinnen omhoog. “Ik loop door het veld en ik kijk om me heen en ik denk dan, waar is iedereen op het mooiste moment van het jaar, pure stilte en rust en alleen in het veld, in het hier en het nu, hier en nu… “ De melodie komt er spontaan...
door janneke | dec 22, 2020 | A |
Traditiegetrouw bracht ik haar een paar dagen voor de kerst een mooie rode kerstroos. Blij als ze daarmee was zette ze deze voor haar keukenraam. Precies in het hoekje. Aan de zijkant van het huis. Zodat wij er ook van mee konden genieten. Groene vingers had ze. Dus...
