Het valt me steeds vaker op. De manier waarop volwassenen met hun kinderen omgaan. Hoe vaak wordt er niet naar ze gesnauwd. Doen ze in de ogen van vader en moeder iets verkeerd. Moeten ze zich aanpassen aan anderen. Wordt er niet naar ze geluisterd.
Ik hou soms mijn hart vast. Als ik een vader tegen zijn zoon hoor schreeuwen, of een moeder uitvalt naar haar dochter. Gaan er klappen vallen? Het lijkt dan van kwaad tot erger te gaan.
Hoe komt dat? Waarom denken wij als volwassen alles beter te weten? En vooral, waarom hebben we geen oor voor wat een kind te vertellen heeft?
Stress
Veel vaders en moeders zijn gestrest. En dat merk je. Aan hun gedrag. Snel geïrriteerd, snel boos. En dat reageren ze vaak af op hun kind. Het kind wordt als stout of te druk bestempeld. Moeilijk in de omgang. Ja, de fout ligt bij het kind.
Is dat echt zo?
Nee!
Druk
We hebben het druk. Leven in een haastige maatschappij met veel prikkels. Er wordt veel van ons verwacht. Denken we. Voelen we. We worden erin mee getrokken. En met ons onze kinderen. Want als papa en mama onrustig zijn, dan wordt het kind dat ook. En die krijgt dan vaak op zijn/haar duvel. Want het kind heeft zich naar ons, volwassenen, te schikken.
Spiegel
Wat zou er gebeuren als wij meer naar onze kinderen luisteren? Hun gedrag als spiegel van ons handelen zien? Als wij hen volwaardig kunnen zien als wijze wezens?
Tuurlijk, een kind moet nog groeien en zich ontwikkelen. Maar wat een wijsheid zit er al in een kind. Als je er maar oog voor hebt. Als je er maar voor open staat. Het kind laat spreken. Èn als je bereid bent je eigen gedrag onder ogen te zien.
Geen tijd
Het gebeurt zo weinig. Want we hebben het druk. Na een lange werkdag halen we onze kinderen op van school en de kinderopvang. We zijn moe en moeten alles wat we die dag meegemaakt hebben nog verwerken. Maarja, er moet ook eten gekookt worden, de was gedaan, boodschappen. En dan heb je eigenlijk niet zoveel tijd voor je kind. Laat staan dat je naar hem of haar luistert.
Digitaal vermaak
En dan komt zo’n computer, iPad of smartphone wel heel handig uit. Het kind vindt het allang best. Lekker spelletjes doen op het beeldscherm. Of filmpjes kijken. Vervelen hoef je je nooit met zo’n apparaat.
Weinig uitdagend als je het mij vraagt. Alles tweedimensionaal. De fantasie wordt niet geprikkeld. Je wòrdt vermaakt. Continu. Een onuitputtelijke bron. Zonder zelf veel inspanningen te hoeven verrichten.
En dan vinden wij het gek als kinderen weinig initiatief tonen. Veel op de bank hangen. Sloom worden. En ook: ‘vervelend zijn’.
Wat nu?
De oplossing? Naar buiten! Het bos in. De hei op. Het veld in. Laat je kind ravotten. In bomen klimmen. Kriebeldiertjes zoeken. Zich verwonderen over alles wat groeit en bloeit. Motorisch uitgedaagd worden. Zo kan een kind zijn energie kwijt. Wordt de fantasie geprikkeld. Komen er nieuwe ideeën. Wordt een kind levenslustig.
En, zeker niet minder belangrijk: ga meteen zelf ook meer naar buiten, de natuur in. Frisse lucht doet je goed. De stilte van de natuur maakt je hoofd leeg. Zet je creativiteit weer in beweging. En het ontspant. Je wordt er blij van. Rustig. En dat heeft weer effect op je kind. Want een ontspannen vader en moeder luistert naar zijn/haar kind. Staat open voor wat het te vertellen heeft. Kan luisteren naar de wijsheid van het kind.
Je zult merken dat het een positief effect heeft op je gezinsleven. Er is weer tijd voor elkaar. Zonder gesnauw. En iedereen zit lekkerder in zijn vel.
Quality time in de natuur. Samen met je kinderen. Zooo belangrijk!
Op de bank
Enne, wat betreft de momentjes op de bank. Die zijn ook heerlijk ontspannen met een cavia op je schoot. Driedimensionaal. Levend. Met een kloppend hartje. Net zoals je kind. Net zoals jij.
Dáár word je blij van! En ontspannen.